W poprzednim artykule była mowa o tym, że treści cytatu nie wolno zmieniać. Występują jednak sytuacje, w których należy zaingerować w cytat, ponieważ byłby niezrozumiały.
Wtrącenie w tekst cytatu
Czasami trzeba zaingerować w cytat. Na ogół czyni się to wtedy, kiedy bez tej ingerencji byłby on niezbyt zrozumiały dla czytelnika tekstu.
Gdy cytowany fragment nie tłumaczy się sam przez siebie albo konieczny jest komentarz, w tekście cytatu umieszcza się wyjaśnienie, ujęte w nawiasy kwadratowe, np.
„Filozof, posługujący się rozumem i doświadczeniem, powinien te prawa [przyrody] odkryć”.
Kiedy ingeruje się w cytat, np. przez pogrubienie jakiegoś wyrazu, żeby zwrócić na niego szczególną uwagę czytelnika, należy o tym fakcie poinformować wstawiając stosowną informację, razem z określeniem autorstwa. Można podać własne inicjały, np.
„Filozofowie Oświecenia, wierzący w potęgę rozumu, skłonni byli do odrzucania [podkr. autora] wiary w tradycyjne autorytety”.
Jeśli w obrębie cytatu wprowadza się wtrącenie odautorskie, mające postać zdań, wówczas należy je wstawić między myślnikami, np.
„Najbardziej skrajną formą opozycji wobec Oświecenia – pisze George Ritzer – stała się kontrrewolucyjna filozofia katolicka we Francji, reprezentowana przez Louisa de Bonalda (1754-1840) i Josepha de Maistre’a (1753-1821)”.
Jak pewnie widzisz, w przykładzie wyżej występuje jeden cudzysłów. Możliwa jest także inna sytuacja – gdy wtrącenie jest wydzielone przecinkami, np.
„Najbardziej skrajną formą opozycji wobec Oświecenia”, pisze George Ritzer, „stała się kontrrewolucyjna filozofia katolicka we Francji, reprezentowana przez Louisa de Bonalda (1754-1840) i Josepha de Maistre’a (1753-1821)”.
W przypadku stosowania kursywy:
Najbardziej skrajną formą opozycji wobec Oświecenia – pisze George Ritzer – stała się kontrrewolucyjna filozofia katolicka we Francji, reprezentowana przez Louisa de Bonalda (1754-1840) i Josepha de Maistre’a (1753-1821).
Najbardziej skrajną formą opozycji wobec Oświecenia, pisze George Ritzer, stała się kontrrewolucyjna filozofia katolicka we Francji, reprezentowana przez Louisa de Bonalda (1754-1840) i Josepha de Maistre’a (1753-1821).
Polecany poradnik - zawiera wzory i przykłady
Zobacz spis treści (PDF)
Pisanie prac: licencjackich, inżynierskich, magisterskich, doktorskich,
na studiach podyplomowych (EBOOK)
